O twórczości

Absolwentka malarstwa na ASP w Krakowie. Jej twórczość osadzona jest w nurcie realizmu organicznego, skupiającego się na formach naturalnych i detalu. Tworzy głównie w technikach olejnych i akwareli. Interesuje ją makro-obserwacja przyrody – struktury roślin, warstwy ziemi, pnie, muszle – oraz ich emocjonalny potencjał. W swoich obrazach buduje narrację opartą na kontemplacji, rytmie i cykliczności natury.

 

Autorka na temat własnej twórczości:

Jestem malarką, a moją najważniejszą inspiracją od zawsze pozostaje natura – jej złożoność, rytmiczność, powtarzalność i subtelność. Interesują mnie struktury organiczne, które obserwuję z bliska: faktury liści, przekroje roślin, muszle, kora drzew, fragmenty ziemi. To właśnie one stają się bohaterami mojej malarskiej narracji. Tworzę głównie w technice olejnej i akwareli, starając się uchwycić zarazem miękkość światła, jak i surowość materii. Moje obrazy to zbliżenia – kadry, które mają wyciszać i skłaniać do uważnego spojrzenia. Zależy mi na tym, by przywracać uwagę temu, co w codziennym pośpiechu bywa pomijane.

Moje malarstwo osadzam w nurcie realizmu organicznego, który przenika się czasem z abstrakcją. Nie ilustruję rzeczywistości, ale próbuję ją kontemplować. Interesuje mnie przemiana, cykl, rozpad i odrodzenie. Często wracam do motywów, które odwołują się do przyrody jako istoty żywej i niezależnej – nie tła dla człowieka, lecz równorzędnego bytu. Obserwując rośliny, uczę się pokory i spokoju – ich rytmy są inne niż nasze, ale równie prawdziwe.

Nie jestem botanikiem. Często nie rozpoznaję gatunków, ale to właśnie w tej niewiedzy kryje się dla mnie przestrzeń do zachwytu. Malowanie stało się dla mnie sposobem na budowanie własnej tożsamości, na powrót do źródła i próby zrozumienia siebie przez bliski kontakt z tym, co pierwotne i prawdziwe. Uważność, intuicja i subiektywny odbiór są dla mnie ważniejsze niż klasyczna dokumentacja.

Nie tworzę obrazów z potrzeby komentowania świata wprost. Wolę skupić się na mikroobserwacji – kałuży, w której odbija się światło, cieniu liścia na korze drzewa, śladzie ptaka w ściółce. Moja twórczość nie opowiada wielkich narracji – raczej zbiera szeptane historie przyrody, pozwalając im wybrzmieć w ciszy i skupieniu.

Maluję, bo to mój sposób rozumienia świata – pełen pytań, obserwacji i prób uchwycenia tego, co często umyka. Wierzę, że obrazy mogą być przestrzenią spotkania: z naturą, z innymi i z samym sobą.

Biografia